de weg is weg

Zaterdag 14uur was het zover. bus op naar Cusco. Geen ontgoocheling, want lekker eten, hypercomfi zetels en bijgevolg ook een relatief goede nachtrust. Ook het uitzicht had heel wat te bieden, wat een contrast met Lima en Miraflores. Vooral de erbarmelijke huisjes langs de baan en vrouwen me hoeden en wijde rokken...

·s Morgens dan eventjes oponthoud door een bus die dwars over de baan in panne stond. Aangezien naast ons een klein afgrondje was konden wij en alle andere bussen niet zomaar passeren. Een uurtje wachten dus en een beetje socializen met andere reizigers (uiteraard oa hollands meisje)

Eventjes later een iets serieuser probeleem; Er ontbrak plots een stuk van de weg. Het water dat ernaast stroomt had blijkbaar zin gehad om een stukje mee te nemen. Eventjes verder bleek zo ongeveer de hele weg weg te zijn. Massa·s bussen auto·s stonden vast in een ondraaglijke hitte (en op de bus blijven zitten was ook geen optie, als er al 20uur zo·n 50tal mensen op gezeten hadden..you know what I mean)

Toch was ik blij met mijn lamge broek in die ondraaglijke hitte, want Annelies weet nu hoe het voelt als je benen aangevallen worden door duizend insecten.(ik heb maar 10 beten ofzo en dat is al vrij vervelend)

Nadat ijverige Peruanen de rotsen losgehakt hebben om zo een voorlopig baantje te creeeren, kon iedereen verder. Een beetje te laat kwamen we aan in Cusco en kwam Edy ons oppikken. We kregen meteen superlekker eten en mate de coca (thee die helpt tegen hoogteziekte)

Oja,
We hebben ook een huisdier, een perro! Die constant en la noche onze puerta opent en op onze camas springt!

(en onze profesora spaans zegt dat de noodtoestand in Cusco is uitgeroepen, en onze gastgezinpapa zegt dat 2000 mensen vastzitten op machu pichu....dus we moge nog niet klagen met ons klein busprobleempje)

Chao!

No comprendo

11 uur s morgens bij jullie, maar 5uur s morgens hier..Ik wakker. Bedankt bioritme!

Gisteren, na veel te vroeg te moeten opstaan, en uiteraard wat vertraging,zijn we rond 20u local time geland in Lima. No gracias en no comprendo werden onze lijfspreuken doorheen de tocht in de luchthaven. Het was de enige manier snel af te geraken van taxichauffeurs en gsmverkopers. Wat waren we blij dat we de week ervoor nog net beslist hadden om ons te laten oppikken door iemand van onze hostel. Grappig als daar iemad met je naam op een blaadje staat.

In de hostel wilden we ons meteen aanpassen aan het lokale uur(en bij annelies blijkt dit aardig gelukt te zijn) door op het dakterras een pintje te nuttigen (lekker bier, en tzijn er van 620ml, wij belgen zijn mietjes) en te luisteren naar de live muziek. Jaja, we waren even helemaal aant wegdromem! En toch zit ik hier 5uur later klaarwakker.

Voila, ik wou maar laten weten dat alles goed verlopen is. Mijn gsm em facebook willen hier niet meewerken (hotmail wel), dus dan maar via deze weg.

PS merci aan iedereen die in het boekje geschreven heeft die yannick en mijn zus stiekem in elkaar hebben gestoken. Gelachen en ook een traantje weggepinkt op het vliegtuig!

PS Liesbet.heeeel slecht nieuzs. we 9(ik) vinden je briefje niet meer! Ik was er van overtuigd dat ik het weggestop t had in handbagage en toch... Enige mogelijkheid dat je de inhoud kan mailen naar ons? Duizendmaaal sorry!!!!

Ready for take off

Nog welgeteld vijf dagen, en we zitten op het vliegtuig richting betere oorden, Peru genaamd.

Woensdag om 8uur al stijgt ons vliegmachien op. Daarna in Madrid verspringen naar een ander vliegtuig voor nog eens 12 uur. Dat wordt plezier alom!

Daarna gaan we twee dagen cocktails drinken in Lima in de zon. Meerbepaald in Miraflores, een blijkbaar mooiere buitenwijk van Lima. Zaterdag om 14uur vertrekt onze luxebus naar Cusco. Nadat we 12uur op een vliegtuig hadden gezeten, dachten we; we doen even lekker wild en gaan 21uur op een bus zitten. Wetende dat we er met het vliegtuig in één uurtje konden staan. Maar we hebben goede redenen: het wennen aan de hoogte, het prijskaartje, het uitzicht én er wordt bingo gespeeld op de bus!
Nadat ik onze route eens gegooglemapt heb (in satellietversie) weet ik wel niet of ik uit mijn raampje zal durven kijken met al de kronkels en haarspeldbochten. (we moeten namelijk tot 3400 hoogte stijgen)

Zondag in Cusco aankomen, om drie weken bij een gastgezin te slapen en Spaanse les te volgen. 1 februari start ik met stage 1: een weeshuis (Hogares Libertad) en ergens in april begint het tweede stuk van mijn stage: een opvangtehuis voor meisjes (La Esperanza)

Hasta luego amigos!